Morgen ga ik naar 'de wal'. Zo heet dat op het Wadden-platteland, als je naar de overkant gaat. Men wil hier dan graag weten wat je allemaal gaat doen, liefst per dag gespecificeerd. Ik snap dat wel, naar de wal gaan voelt als een soort mini-werk-vakantie. Met de nadruk op vakantie. Het is ook hard werken, want in een paar dagen tijd bezoek je zoveel mogelijk vrienden en familie, winkels, steden, bioscopen. Eenmaal weer terug, ben je doodmoe. Voordat alle koffers en wasgoed zijn weggewerkt en het energieniveau weer op peil, ben je zo 2 dagen verder.
Zelf noem ik het nog steeds naar 'de stad' gaan. Heerlijk vind ik het om de anonimiteit en de hectiek van de stad te ervaren. Als ik met een vriendin op station Centraal heb afgesproken, kom ik bewust wat eerder. Dan kijk ik naar alle mensen, die daar door elkaar heen lopen. Niemand steekt zijn hand op of zegt gedag. Niemand kent elkaar. Zelf houd ik ook mijn oogkleppen op, zonder dat iemand zich beledigd voelt of mij arrogant vindt.
Soms denk ik wel dat ik toch meer een stadse ben. Terwijl ik als kind altijd boerin wilde worden en later zo verlangde naar de rust en natuur van het dorpse. Gek werd ik in de stad van de drukte, 's ochtends in alle vroegte al in de file fietsen naar het werk. Goed uitkijken voor auto's, irriteren aan die te langzame fietser voor je of die bellende fietser achter je. Nu verlang daar soms naar terug. Als we naar een paar dagen weer terugkeren en ik ervaar de rust weer van het eiland, voel ik het het mij ontspant. En wat leuk!...de mensen zeggen mij gedag en ik herken ze en zwaai terug. Misschien dat ik hier uiteindelijk toch mijn draai vind of beter gezegd mijn draai in het leven. Want waar ook je heengaat, je neemt altijd jezelf mee.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Grappig dat je de verschillen beschrijft tussen het stadse en het rustige leven op het eiland. Ik woon mijn hele leven al in een grote stad (weliswaar in woonwijk ten noorden van het centrum waar je binnen 5 minuten de polder in loopt)
BeantwoordenVerwijderenAf en toe fantaseer ik ook over het oosten van het land. Hoe zou het zijn om daar te wonen en het leven te ervaren. Toch denk ik dat ik niet zonder het stadse leven kan. Woon lekker centraal en alles is goed te bereiken.
Wat heerlijk om mensen te kijken. Ik ben dol op terrasjes en andere plekken om eens even lekker om me heen te kijken. Ik fantaseer er gelijk een heel verhaal om heen. Ook bestudeer ik altijd wat mensen aan hebben.
Je hebt gelijk wanneer je schrijft ...je neemt altijd jezelf mee. Je kunt zoveel fantaseren als je wilt over een plek om te wonen of te werken maar je neemt altijd je eigen persoontje altijd mee! Daarom blijf ik maar zitten waar ik zit en ben gelukkig met de dingen om me heen.