Hoe eerlijk kun je zijn...?

Gister naar de sauna geweest.Op zich net zo ontspannen als altijd. Het was alleen druk, druk door de vele bezoekers en druk in mijn hoofd. Dat sloeg aan het einde van de dag om in een aanval van irritatie. Ik probeer mij af te sluiten van de mensen en geluiden om mij heen. Als dat niet lukt door alleen mijn ogen te sluiten, gaat het al snel van kwaad tot erger, mijn lichte ergenissen slaan om in hevige irritatie en hoofdpijn. Ik wil geen menselijke geluiden horen, geen gezucht en gegaap, geen gesnotter en schrapende kelen, geen smakkussen en gefluister. 'Kan iedereen misschien stil zijn?!' zou ik willen uitroepen. Dat doe je nu eenmaal niet, dus we zoeken een rustige plek op om wat te eten.
Lig ik net met mijn lief op een heerlijke bank, komt er een ander stel op de bank naast ons liggen. De vrouw heeft duidelijk zin in een gesprek... We hebben haar al eens gesproken tijdens eerder saunabezoek en noemen haar mevrouw 'Caanaada'. Tijdens de eerste kennismaking vertelde ze uitgebreid hoe heerlijk ze het met haar man had gehad in 'Caanaada'. Ook vertelde ze wat ze van de sauna vond en dan met name over het eten. Voor de 'gewoon' sauna gaan ze naar  deze sauna, maar voor 'het Culinair' naar de andere sauna. 'Het Culinair' spreekt haar, gezien haar omvang, het meeste aan. Al vertellende zat haar man naast haar, die had verder weinig in te brengen. Ik begrijp later dat hij al lang blij is als hij even niet hoeft te reageren op de niet aflatende woordenstroom van zijn vrouw.

Maar goed mevrouw 'Caanaada' is weer duidelijk in voor een gesprek. En ondertitelt hardop elke handeling die zij doet of gaat doen. 'Even de benen op de bank, we komen immers voor onze ontspanning', 'We gaan wat eten bestellen' waarbij zij ons aankeek om te zien of ze al beet had. Mijn lief en ik keken elkaar aan voor een woordeloos overleg, 'niet reageren' dus.
Mevrouw 'Caanaadaa' geeft echter niet op, ze blijft doorpraten in de hoop contact te leggen. Als ons eten wordt geserveerd, beschrijft ze hardop wat ze ziet op onze borden. Ze verzucht 'wat heerlijk, dat hadden we ook kunnen nemen' en als we weer niet reageren zegt ze tegen haar man 'Nemen we dat de volgende keer'.

Voortdurend probeer ik zo minimaal mogelijk te reageren, door alleen te glimlachen en met mijn rug naar haar toe te gaan zitten.... Helaas verstaat mevrouw 'Caanaadaa' de taal van het lichaam niet.

Door deze situatie vraag ik mij af, hoe eerlijk je eigenlijk kunt zijn. Naarmate mijn irritatie niveau stijgt, komt er steeds duidelijker taal in mij naar boven borrelen. Kun je eigenlijk niet gewoon hardop zeggen wat je denkt, binnen de normen van fatsoen dan. Dus zonder te schelden of te beledigen.
Kan ik gewoon zeggen dat ik niet wil praten? Zo kort door de bocht gezegd, kan dat alleen maar leiden tot meer spanningen tussen de twee banken. Dan nog maar tijdje door ergeren....misschien volgende keer ook het glimlachen achterwege laten?
Gelukkig, een kwartier later is mevrouw 'Caanada' uitgebankt en gaat ze met haar man de sauna weer in.
Even later als ik bij het voetenbad zit, hoor ik weer haar stem vanuit het bubbelbad. Ik vang nog net de woorden op voor 'het Culinair' gaan we altijd naar..... Ik zie het nieuwe slachtoffer met een glimlach naar haar luisteren.